Jest to rodzaj budowy mikrokontrolera, gdzie pamięć danych programu jest oddzielona od pamięci rozkazów. Jest to prostsza niż architektura von Neumanna, przez co często stosowana w mikrokontrolerach jednoukładowych, gdzie dane programu są zapisane w pamięci ROM, a dane tymczasowe w pamięci RAM. Taka też architektura była też stosowane w komputerach zerowej generacji.